Według legend krążących od pokoleń wśród mieszkańców Wyryk, nazwa miejscowości wywodzi się od potężnych lasów okalających miejscowość i żyjących wśród nich dzikich zwierząt.

Otóż, w owych potężnych lasach żyły dziki, wilki a nawet niedźwiedzie. Ludzie byli bardzo przerażeni życiem w tych okolicach, bo po nocach: wilki – wyły, dziki – ryły, a jelenie - ryczały. Ponoć, od tych zwierzęcych ryków powstała nazwa miejscowości.

Inna legenda mówi, że kiedyś we wsi był klasztor unickich sióstr Leontynek. Drewniany, niewielki klasztorek, stał w miejscu, nieopodal którego jest teraz urząd gminy. W klasztorze tym był obraz Matki Boskiej. Pewnej nocy wieśniacy z sąsiedniej wsi wykradli obraz i powiesili go w swoim kościele. Później mieli rozpowiadać, że Matka Boska „wyrekła sia” owej wsi – którą nazwano Wyryki. Osiedliła się w Lubieniu, który polubiła.

Bardzo prawdopodobne, że nazwa Wyryki może pochodzić od nazwiska - Weryka – delegata województwa nowogrodzkiego do Sejmu Wiślickiego z roku 1347, który być może te tereny przemierzał. Często, w dokumentach archiwalnych, nazwa Wyryki występuje zamiennie z Weryki.

            O wyjątkowości tego miejsca i jego okolic świadczy chociażby to, że nazwa Wyryki jest jedyną taką w Polsce.

            Historia Wyryk jest przebogata. Od wieków miało tu miejsce wiele różnych zjawisk i sytuacji. Zdarzały się tu różne radości, ale też tragedie i skandale a to: walki powstańcze, strajki rolników przeciwko pańszczyźnie, zabójstwa i samobójstwa z miłości, bitwy i zbrodnie wojenne i inne. Mówią o tym liczne legendy czy pieśni wyśpiewywane w miejscowej gwarze. Miejscowa ludność zawsze potrafiła się zjednoczyć w obronie słusznych interesów i dzięki swemu uporowi, zdobytemu poprzez życie w bardzo ciężkich czasach, zbudowała wieś piękną, silną i bogatą.

            Miejsce i jego historię tworzą ludzie. Często zapominamy o tych, dzięki którym tu jesteśmy. Zaś trud ich życia zasługuje na wszelką uwagę i podziw.